Czas poetów
Po pięknym lecie, uśmiechu słońca
czas poetów nastał.
W ogrodach jesieni babiego lata
zasiedli w fotelach bujanych.
Pod niebem zachwytu w strumienie szklane
kamyki brunatne przez nich wrzucane
tworzą melodię wierszom pisanym.
W ogrodzie jesieni huśtawka poezji
strąca z drzew owoce lata,
wiatr ją ku niebu unosi,
potem ku ziemi swobodnie opada.
Drzewu poezji pożółkły liście,
malarze słownych pejzaży rysują szkice.
Twarze poetów zadumane,
jesienne wiersze już napisane.
14 września 2005
No comments:
Post a Comment